De mindere momenten tijdens onze wereldreis

Achter die mooie vakantiekiekjes en perfect gestileerde foto’s (nou ja ik doe mijn best) zitten soms ook mindere momenten. Vooral nu reizen meer dan ooit wordt gebruikt als status en erbij horen, is het belangrijk om ook de mindere kanten te vertellen. Profielomschrijvingen worden gedomineerd door teksten als ‘Next: land x’ of ‘20 countries and counting’ – want hoe meer landen, hoe beter? De ene na de andere editorial shoot zie je op social media voorbijkomen. En god meer dan eens heb ik ook van die momenten dat ik denk “shit, hier moet ik ook een perfect plaatje schieten”. Maar het reizen is niet altijd leuk. Er zijn genoeg mindere momenten die bij het reizen behoren, net als mindere momenten ook tijdens het thuisleven voorkomen.

Mensen die denken meer recht te hebben op een foto dan jij op een ervaring

Yes, natuurlijk maak ik ook foto’s, soms meer dan nodig. Maar ik heb zo vaak meegemaakt dat anderen ongeduldig op mij gingen wachten omdat ze een foto willen maken. Prima als je dat wilt maar mag ik ook genieten van mijn ervaring (ugh voor dat woord trouwens :P)? Zo stond een stelletje met een statief – en op een enorm ongelukkige plek in de krappe met water gevulde glow worm grot ongeduldig op ons te wachten omdat zij hem moest fotograferen. Daar stond hij met ‘zijn gezicht naar boven kijkend richting de glow worms genietend van dit wonder met niemand om hem heen alsof hij niet wist dat er toevallig een foto van hem gemaakt werd (want hij was toch alleen?)’. Prima als je zulke fotos maakt- maar als je er geen andere mensen op wilt, ga dan op een ander tijdstip en val andere mensen die een mooie ervaring willen niet lastig. Want wij hebben net zoveel recht op de ervaring als jij op een (originele) foto ?

Ongewenst kamperen

In Nieuw-zeeland heb ik veel gelezen over hoe de locals over toeristen – en met name freedom (wild, of gratis kampeer) camperreizigers – denken. Op de kampeer-app voor Nieuw-zeeland, ‘Campermate’, kun je per (freedom) campsite reviews van andere reizigers lezen. Die reviews gaven ons heel vaak de doorslag of we ergens zouden kamperen of niet.

Op het zuidereiland hadden we geen last van boze locals. Pas toen we in het noorden van het Zuidereiland kwamen, las ik reviews over locals die campertoeristen lastig vallen. Denk aan s’ nachts met de auto en keiharde muziek op de campsite parkeren, met de auto driften of je gewoon zeggen dat je niet gewenst bent. Eenmaal op het Noordereiland las ik vaker dergelijke reviews en helaas hebben we het één keer zelf ook ervaren.
Eén campsite zat namelijk tussen de huizen van bewoners en het strand. Overdag is het een parkeerplaats, vanaf een uur of zes in de avond zijn drie plekken freedom campspots. Dat betekent dus dat de overheid van Nieuw-zeeland deze plek heeft aangewezen als legale plek om gratis te kamperen.
We waren gezellig voor de camper aan het eten met twee andere koppels toen een bewoner vanuit zijn tuin met luide stem zei dat wij hier niet mochten kamperen, maar dat dé legale campspot een blok verderop was. Dat was natuurlijk onzin want eerder die middag constateerden wij al dat je een blok verderop niet mocht kamperen. Dat vertelde ik hem natuurlijk in nette woorden waarop hij dan weer zei dat het hem niet uitmaakte, maar ja als de politie komt heeft ie ons gewaarschuwd.

We waren gezellig voor de camper aan het eten met twee andere koppels toen een bewoner vanuit zijn tuin met luide stem zei dat wij hier niet mochten kamperen[…]”

Later op de avond staarde die man ons nog eens tien minuten aan vanuit zijn tuin, creepy. Dat was het…
…althans dat dachten wij. Want midden in de nacht werd ik wakker van een harde bas uit een auto. Daarna hoorde ik jongelui schreeuwen en lachen. En de volgende dag vertelde een van de andere kampeerders dat de jongelui ook nog aan het ruziën waren. Toevallig of had de man van gisteren de jongelui naar ons gestuurd?

Kamperen bij de kust van Nieuw-zeeland
Berucht uitzicht op de buurman :)
De beruchte kampeerplek bij het strand

Ziek zijn in ‘derdewereld’ landen

De eindbeslissing van wat we eten eten op reis wordt vaak door mij gemaakt. Ik vind eten al vrij snel te duur en wil liever lokaal eten proberen te eten in een Aziatisch land dan in een restaurant van een westerse eigenaar, no offense. Die zijn leuk als je het lokaal eten even zat bent of een goed kop koffie wilt.

Op de Filipijnen werden mijn vriend en ik beiden ziek. Omdat ik uitgedroogd was en flauwviel op de wasbak (wat kwam ik vreemd bij bewustzijn) zijn we maar met enige tegenzin voor hygiëne naar het ziekenhuis gegaan. Ik hield de naalden nauwlettend in de gaten toen ze me aan het infuus zaten. Okay, die komen nieuw uit de verpakking dacht ik nog.

De volgende zin is misschien niet fijn om te lezen als je niet tegen bloedverhalen kan
Toen de volgende ochtend het infuus uit mijn pols mocht – eindelijk, want gatsie wat een naar idee – droop het bloed over de verpleegsters hand en op de grond. Lekker hygiënisch.

Ziekenhuis Coron en infuus
Met infuus aan de hand

Gelukkig ben ik na deze nare ervaring niet meer zo ziek geweest in Azië (klopt af op hout). Noem het gewenning, sterkere darmen of noem het hygiënischere landen (Thailand & Japan) of restaurants?
Naast deze ervaring zijn er nog een paar momenten waar ik niet uitgebreid op in ga maar die ik wel even wil noemen:

  • Van Krabi naar Chiang vlogen we door onweer en na heftige turbulentie waarbij het vliegtuig van links naar rechts ging was het tergend stil in het vliegtuig, alsof ik niet al bang was voor onweer én vliegen
  • De eerste dag met de huurcamper in Nieuw-zeeland moest de camper opgehaald worden door de wegenwacht (niks ernstigs maar omdat de koelvloeistof leeg was mochten we er van Travellers Autobarn niet meer in rijden.

De volgende keer deel ik ook de leukere momenten. Wat was jouw slechte ervaring van afgelopen jaar tijdens het reizen?

Scroll naar boven