Lone Stories #8 Op wereldreis / waarom we Canada voor de Transmongolië Express verkozen

Ik denk dat ik al vanaf het moment dat ik zei dat we op wereldreis gingen riep “En we sluiten af met de Transmongolië Express!”. Het was dan ook heel moeilijk om de knoop door te hakken en te zeggen “Nee”. En om in ruil daarvoor naar Canada te gaan. Maar waarom moesten we een knoop doorhakken, de Transmongolië Express is toch fantastisch?

Het visum voor China: zelf regelen 

Voor China heb je een visum nodig.

Dit visum regel je normaal gesproken thuis in Nederland bij de ambassade of je laat dat door een bureautje regelen. Maar, je moet wel binnen 3 maanden het land in. Op reis besloten we dat we de Transmongolie Express via een reisbureau wouden regelen, echter kon dat alleen als we een zelf een visum regelden. En als die visa gergeldg is, is het de vraag of er in mei (dat was ons plan) plek is in de trein. Even overwogen we om zelf enkeltjes te boeken, maar met een max. 30 dagen visum durfden we dat stiekem niet.    

In Bangkok, Thailand zouden we ons visum voor China regelen. Als je een visum voor China hebt moet je binnen 3 maanden het land in. Dat kwam goed uit, want na een maand Thailand gingen we door naar Japan voor een maand en na Japan dus naar China. 1+1=2.

In Bangkok is een Chinese ambassade en omdat we bij familie in Bangkok verbleven zouden we een tijdje in Bangkok blijven hangen. Het aanvragen van een visum duurt ongeveer 4 werkdagen. Maandag vragen we ‘m aan, vrijdag halen we ‘m op en zaterdag vliegen we naar Tokio. Tricky tricky, I know, maar aan het begin van de maand – toen we al in Thailand waren – zaten we met het Chinese Nieuwjaar – waardoor het bureau net dicht zou zijn en ons visum langer in beslag zou worden genomen. Ook moesten we een binnenlandse vlucht maken – van Krabi naar Chiang Mai; je hoort het al, dat paspoort hebben we zelf nodig. Net als de Chinese ambassade .

Het visum voor China: administratieve rompslomp

We besloten ons visum na de 12 uur durende treinreis van Chiang Mai naar Bangkok aan te vragen, aan het einde van onze reis door Thailand. Samen met mijn moeder kwamen mijn vriend en ik enorm gaar aan in Bangkok. De ambassade was nog niet open maar we hadden een behoorlijk shot caffeine nodig. Na 1,5 uur koffie drinken gingen we met de metro naar de ambassade en lieten we mijn moeder bij een andere koffietent aan de ambassade achter (sorry mom).

Bij de Chinese ambassade stond voor openingstijd al een enorme rij. “Dit gaat lang duren” dacht ik nog. En toen we eindelijk aan de beurt waren bleek dat we niet alle papieren hadden gekopieerd. We hadden van te voren al pasfoto’s gemaakt, kopieën van ons eerste hotel in China, de in- en uitvlucht en ons – natte vingerwerk – reisschema voor 30 dagen China. 3 keer moesten we binnen een uur terugkomen omdat er documenten misten.

Ineens moesten we een kopie van mijn vriends laatste inkomen hebben (gezien we allebei niet werken). Voor het gemak gaf ik aan dat ik freelancer ben (wat ik ook ben) en hoefde ik alleen maar mijn bedrijfsnaam op te geven. Scheelde heel wat papierwerk (want werkloos zijn betekent nog meer administratie rompslomp). En tot slot moest er een kopie van ons Thais visum bij en konden we na ruim 2-3 uur eindelijk mijn moeder vertellen dat we naar mijn tante konden (lees: slaaaapen).

En nu hadden we een visum voor China… maar nog niet voor Mongolië en Rusland. En voor Mongolië moet je blijkbaar na je visum goedkeuring ook binnen 3 maanden het land in. Dat zouden we – als we dat in Japan zouden regelen – net redden. En we zouden een paar dagen moeten wachten op ons visum. Alweer een week opoeen plek wachten. Veel gedoe. Hoe mooi die terugreis met de trein door Mongolië en Rusland ook klonk: we waren beiden vrij opgelucht toen ik zei dat we misschien maar niet via de Transmongolië Express terug moesten. En dat was eigenlijk genoeg. We droomden toen direct over Canada en de knoop was doorgehakt: we gaan naar Canada.

Hier hebben we gemixte reacties van anderen op gehad, die ik me soms wel aantrok, maar hey mensen het is onze reis.

En we hebben nog geen minuut spijt gehad, Canada wat ben je mooi <3 

En uiteraard heel veel stories op Instagram, we zijn er nog hoor!