Na 10 jaar loop ik de aankomsthal van Bali binnen en word ik aangestaard door chauffeurs met bordjes en namen van vakantiegangers erop geschreven. Als we met onze backpacks en longboards op zoek willen naar een taxi of shuttle worden we al gestalkt door een taxichauffeur die zijn Blue Bird (officieel taxibedrijf) kaart laat zien. Vermoedelijk nep want als we besluiten om hem ons naar Legian te laten brengen heeft hij helemaal geen Blue Bird auto. Maar dat maakt ons niet uit: wij willen naar bed.
P.s. Blue Bird heeft ook een app die je kunt downloaden als je in Bali bent
Of reis met Grab!
In ons hotel worden we verwelkomt met een drankje en krijgen we beide een armbandje. Omdat we niet veel voor de kamer betalen verwachten we niet veel maar de (schone) kamer heeft een lekker groot bed, een tv met Fox, waar allerlei nieuwe films worden gedraaid, een enorme douche en een kast waar ik al mijn kleding in ga hangen. Ja hoor, hier kunnen we ons wel 3 nachten vermaken.
Het verloren paradijs
De volgende dag wil ik Luciano graag laten zien waar ik 10 jaar geleden surfde en op stap ging in Kuta. Ja ik weet het: iedereen vind Kuta een rukstad (op de vele feestende Australiërs na dan). En ook ik werd er niet heel blij van, hoewel ik het 10 jaar geleden prima naar mijn zin had in het partyleven van Kuta en er soort van vrienden voor het leven heb gemaakt. Als je je hotel nog niet uit bent wordt je op elke hoek van de straat (soms op een vervelende manier) aangesproken of je een ontbijtje wilt, of je een taxi nodig hebt en of je troep wilt kopen. Want daar komt het wel op neer: ze verkopen hier vooral veel (dezelfde) troep.
Als je andere mensen vraagt of websites raadpleegt over Kuta, dan hoor je vooral dat het verschrikkelijk is. En dat is het: er is geen cultuur, er zijn geen tempels of rustige stranden (maar laatste is ook niet in de meeste andere populaire plekken te vinden). Kuta wordt ook wel The Lost Paradise genoemd. Toen ik 10 jaar geleden hier kwam was ik teleurgesteld over Bali. Was dat niet de plek om je honeymoon te vieren? Was het niet een paradijs en romantisch.
Ze verkopen vreemde souveniers; van piemels tot sexistische stickers. Als we door Poppies Lane I lopen word ik door een tourist bekogeld door zakjes met knappertjes. Ik vermoed dat die kerel net als ik in de dertig of eind twintig is. Heel triest. En ik hoor dat partyers hier ook vervelend zijn. Het is een beetje Chersonissos waar ik – jaja schaam – vóór de serie Oh Oh Cherso ook een week op vakantie was.
Gelukkig maken we weinig van de toeristen mee en vluchten we van Kuta naar Kuta Beach. Kuta beach is niet zo mooi. Het zand is niet parelwit, het is er megadruk en verkopers proberen je strandstoelen en surfboards aan te smeren.
Maar waarom ging ik dan terug naar de omgeving van Kuta?
De surf is goed
Mijn vriend en ik zijn beginnende surfers. En in Kuta, of ons geval Legian Beach kun je als beginner beter worden zonder dat je op een rif wordt gesmakt (dat was in Hawaii wel iets moeilijker ;-)). In Kuta of Legian heb je genoeg surfscholen zoals die van Ripcurl om te leren surfen. Of huur net als ons een surfboard van een local voor zo’n 50K (ongeveer €3) per uur per board en ga lekker zelf het water in. Zorg wel dat je met high tide gaat zodat de stroming niet te sterk is. Het is er echt heerlijk surfen als beginner.
En al dat plastic?
Dat komt helaas in het regenseizoen vanaf november vanuit Lombok of Java naar Bali gespoeld. Maar dat is niet alleen Kuta. In Ukuwatu zagen we ook behoorlijk wat plastic in het water liggen. En er was zelfs een local surfmeisje met een plastic tas die plastic uit het water viste!
Wil je graag in Kuta surfen?
Overnacht dan in de regio van Kuta zoals in Legian, zoals wij of Seminyak. Vanaf Legian kun je nog naar Legian Beach lopen en het strand is daar schoner dan Kuta.
Of huur een scooter en rij elke dag naar het strand. Spend je dag na surf vooral in Legian (noordelijk gedeelte) of in Seminyak en dan komt het helemaal goed! Ondanks de wandeling door het vreselijke Kuta hebben wij in Legian een goeie tijd gehad en komen we er zeker terug voor de surf (maar niet meer).
