Vrijdagmiddag. Het is buiten 24 graden, ik lig in bed turend naar het programma ‘Floortje naar het einde van de wereld‘. Floortje Dessing bezoekt vrijwilliger Cara Boccieri in Thailand – het land van mijn roots. Cara zegt dat ze van €50 per maand leeft. Het zet mij aan het denken.
Ik doe een dutje en als ik enigszins verward wakker wordt app ik mijn moeder: “Ik kom er zo aan”. Mijn vriend is net weg voor een weekendje met zn vrienden. Ik besluit om een weekend bij mijn moeder te logeren. Ons knaagdiertje is sinds gister niet meer bij ons, ik zit met een verdoofde wang van de 4 gaatjes in mijn gebit, dat ik vanochtend heb laten vullen en voel me kut (en dat is zacht uitgedrukt). Ik kan die lege plek in de kamer en de half gevulde verhuisdozen niet goed verdragen, ik ben emotioneel en heb geen zin meer om thuis te zijn. Is het wereldreisstress?
Dat weekend kijk ik nog meer series: ‘Break Free’, ‘Helden van de wildernis’, het één na laatste seizoen van Girls (grapje, 2 seizoenen) en nog meer. Laatstgenoemde is trouwens weer hi-la-risch (zacht uitgedrukt). Door de eerste twee genoemde programma’s word ik weer wakker geschud: zoveel heb je straks niet nodig en materiële dingen maken je niet gelukkig.
Als ik het huis opruim omdat we een huisbezichtiging krijgen, irriteer ik mij aan hoeveel ik de laatste jaren aan spullen heb opgespaard. Wat moet ik met 20 paar schoenen? You tell me. Ik tel nog even wat ik mee wil: 1 paar slippers, trailrunningschoenen en 1 paar skateschoenen. De overige schoenen die niet in de backpack gaan (lees: passen): draag ik die als ik over een jaar weer thuis kom? Houden. Niet? Verkopen.
De afgelopen dagen heb ik het gevoel dat ik tussen twee werelden leef: de ene kant is mijn werk, de andere kant thuis (waar we voorbereiden voor de reis). Op werk hebben ze het over keukenspullen, koken, die jurk met die rits en overwerken. Met mijn vriendinnen heb ik het over kinderen en huizen kopen. Thuis – met mijn vriend – heb ik het erover dat we nog een auto moeten huren voor op Hawaï, en dat soort dingen. De thuiswereld hier in Nederland– soms wat materialistische wereld – vs het onderweg zijn – het wat minimalistischere leven. Het niet over de Zara sale hebben, maar wel over waar we gaan longboarden, welk park we gaan bezoeken etcetera.
Ik heb er wel zin in! Mag ik nu weg?
Wat deden we verder op wereldreisgebied?
Mijn vriend wil ontzettend graag naar een downhill longboardevent in Oregon: Marryhill. En heel toevallig is dat event een paar dagen nadat wij onze auto in San Francisco gaan ophalen. We rijden na San Francisco dus direct door naar Oregon en pakken Portland ook nog mee. De roadtrip begint al steeds meer vorm te krijgen – dag spontane roadtrip :P Nee grapje, we hebben nog genoeg plekken in between waar we op de bonnefooi naartoe kunnen.
Oja en we hebben een camping in Nationaal Park Yosemite gereserveerd. Als je gaat kamperen in Noord Amerika kun je veel plekjes ver van te voren boeken of er op de gok heen gaan. Info met dank aan de tips van reisblogger Ivonne.
Voor Yosemite wouden we alvast iets boeken omdat we hopen dat we ingeloot worden voor de trail op half dome (zie foto).
En stiekem kan het mij niet zoveel schelen waar we heen gaan, roadtrippen an sich door prachtige nationale parken is voor mij een ervaring op zich. Ik laat me verrassen. En nu ga ik lekker naar huis wandelen, oefenen voor de half dome ;-)
Psst. We hebben niet veel meer kosten gemaakt: ik gaf sinds de vorige keer wel €5,95 uit voor reisbandjes tegen reisziekte – op aanraden van mijn beste vriendin.
Oh en zoals je hebt gemerkt heb ik stockfoto’s gebruikt. Tegen de tijd dat we echt op half dome en Venice zijn geweest hoop ik toch echt deze foto’s te vervangen met mijn eigen foto’s :)
